De Ierse wolfshond is een zeer pientere, intelligente en dappere hond. Door de geschiedenis heen zijn ze gebruikt in veldslagen en voor het jagen op grote, agressieve dieren. Tegenwoordig zijn Ierse wolfshonden loyale en betrouwbare metgezellen in het gezin geworden. In een ruig gebied worden Ierse wolfshonden nog steeds gebruikt als jachthonden voor de jacht op herten, wilde zwijnen of andere grote dieren. De prijs voor een Ierse wolfshond is nu vrij hoog, ongeveer € 1000 – € 1500 per pup. We zullen in dit artikel informatie geven over prijsklassen, gerenommeerde online Ierse wolfshond en kenmerken van de Ierse wolfshond.
De prijsklasse voor een Ierse wolfshond
De prijs van de Ierse wolfshond is onderverdeeld in verschillende niveaus: Beperkt geregistreerde Ierse wolfshond (alleen opgevoed als gezinshond) en volledig geregistreerde Ierse wolfshond (toegestaan voor de fok). Afhankelijk van je voorkeur en je opvoedt doel, kun je voor jezelf de meest geschikte Ierse wolfshond kiezen.
- De prijzen van beperkt geregistreerde Ierse Wolfshond pups zijn van € 1000 – € 1500 per pup. Als je geen fokker bent, zullen deze pups de beste keuze zijn voor het opvoeden van een gezinshond in je gezin.
- Volledig geregistreerde Ierse wolfshond pups, met een volledige stamboom, kosten tussen € 1500 – € 2500 per pup, afhankelijk van de stamboom en de gen kwaliteit.
Waar zijn Ierse Wolfshond pups te koop?
- https://www.2dehands.be/dieren-toebehoren/honden/ierse-wolfshond/
- Fokkerslijst – Nederlandse Ierse Wolfshond Vereniging
- Pups beschikbaar of verwacht – Rasvereniging voor de Ierse Wolfshond
- Irish Wolfhound – Breeders and Kennels in Europe
Het uiterlijk van de Ierse wolfshond
De grote, slanke, gespierde Ierse wolfshond wordt erkend als een van de grootste rassen en is een van de koningen van de hondenwereld. Wolfshonden hebben een schofthoogte van meer dan 71 centimeter en wanneer ze op de achterpoten staan, kunnen ze hoogten van meer dan 2 meter hoog bereiken. Ze hebben een statige uitstraling, met een baardig gezicht, een lange nek en staart die met een lichte buiging naar beneden hangt. De ruwharige vacht ziet er ruw uit, heeft een heldere textuur en is er in grijstinten, gestroomd, rood, zwart of wit. De oren van de Wolfshond worden in rust tegen het hoofd gedragen en spitsen omhoog als de hond opgewonden is.
De minimumhoogte voor een mannelijke Ierse wolfshond is 79 centimeter schofthoogte en hij zou minstens 55 kilo moeten wegen. Teven moeten minimaal 71 centimeter schofthoogte hebben en ten minste 41 kilo wegen. Deze minima hebben betrekking op dieren ouder dan 18 maanden en er zijn geen maximale reeksen voor dit ras. Kracht en symmetrie zijn belangrijk bij het tonen van een Ierse wolfshond.
Dit is een volledig natuurlijk ras, met niet-gecoupeerde oren en niet-gecoupeerde staarten. Hun korte, harde en stugge vacht kan worden onderhouden door regelmatig te borstelen en af en toe met de hand te plukken om ze netjes te houden. Hun vacht mag nooit gestyled, geschoren of geknipt overkomen. Gezinshonden hebben meestal zachtere vachten dan showhonden. De erkende kleuren van de Ierse Wolfshond zijn grijs, gestroomd, rood, zwart, zuiver wit, fawn of elke andere kleur die in de jachthond voorkomt.
De persoonlijkheden van de Ierse wolfshond
Ierse Wolfshonden zijn massieve honden die een imposante kracht kunnen zijn, maar het zijn echte zachte reuzen. Betrouwbare en loyale gezinsgezellen, dit ras hecht veel waarde aan zijn mensen en wil worden opgenomen in alle aspecten van het gezinsleven. Hun enorme omvang is genoeg om mensen met slechte bedoelingen weg te jagen, maar Ierse Wolfshonden zijn in geen geval waakhonden. Ze zijn beleefd tegen vreemden en velen verwachten dat alle mensen bereid zijn om buik kriebels op commando te (en moeten) geven. Ze zijn te groot om veilig met kleine kinderen te spelen, maar Wolfshonden zijn erg geduldig met kinderen die over hen heen willen klimmen en genieten van ravotten met oudere kinderen.
Hoewel ze er groot en atletisch uitzien, zijn Wolfshonden vaak bankhangers en moeten ze worden overgehaald om uit te gaan en te bewegen. Verschillende dagelijkse wandelingen en af en toe een wekelijkse gelegenheid om hun benen te strekken en hard te rennen is voldoende om een Wolfshond gelukkig te houden. Het vinden van de juiste balans van beweging om te voorkomen dat hij destructief wordt, kan lastig zijn en vaak worden mensen in slaap gewiegd omdat hun hond niet loopt te zeuren om naar buiten te gaan. Aan de andere kant zijn sommige Wolfshonden onstuimig en hyperactief en dat kan moeilijk zijn om te onderdrukken, zelfs met de juiste beweging.
Deze honden zijn veel te groot en onhandig om in een appartement te wonen. Zonder voldoende ruimte om te bewegen, zal de Wolfshond tafels, lampen en drankjes omverwerpen.
De geschiedenis van de Ierse Wolfshond
Hoewel er enige discussie is over de oorsprong van de Ierse Wolfshond, geloven de meeste experts dat de voorouders van de windhond uit het Midden-Oosten ongeveer 3.000 jaar geleden naar de Britse eilanden werden gebracht door Fenicische overzeese handelaren. Sommigen denken dat ze vervolgens gekruist zijn met lokale mastiffs om te produceren wat leek op een gigantische windhond; anderen vermoeden dat de Ierse herdershond en/ of de Schotse Herdershond in de voorouderlijke mix zitten.
Wat de werkelijke afstamming ook was, de Ierse Wolfshond was al bekend in 391 n.Chr., toen de Romeinse consul een aantal van hen ontving als geschenken uit Ierland, wat nogal wat beroering veroorzaakte onder de Romeinse bevolking van die tijd. In de loop van de volgende eeuwen werden Ierse Wolfshonden gekoesterd vanwege hun jachtvaardigheden, vooral in het achtervolgen van plunderende wolven en reusachtige Ierse elanden, die in roedels werkten. Inderdaad, zo bekwaam was de Ierse Wolfshond bij het vervullen van deze taken dat ze tegen het einde van de 18e eeuw bijna zonder werk zat. De meeste experts accepteren dat de laatste Ierse wolf in 1770 in de Wicklow Mountains stierf, hoewel sommigen geloven dat een paar wolven tot 1786 in County Carlow bleven, waarna ze volgens alle rekeningen verdwenen waren. Toen de wolf en eland van het Ierse platteland verdwenen en toen de Ieren veel van hun Wolfshonden naar andere landen uitvoerden, verdween het ras bijna. De grote Ierse hongersnood eiste ook de aantallen van het ras.
In 1862 maakte een Schot in het Britse leger, Kapitein George Augustus Graham, het zijn levenswerk om de Ierse Wolfshond te redden van uitsterven. Hij verzamelde alle Wolfshonden die hij kon vinden en naar verluidt kruiste hij ze met de Schotse Deerhound, de Duitse Dog, de Russische Wolfshond, de Pyreneese Berghond en/ of de Tibetaanse Mastiff. Terwijl ras specialisten het er niet mee eens zijn of Graham het ras heeft hersteld of een nieuw ras heeft gemaakt, is er geen onenigheid over het feit dat hij een prachtig ras nieuw leven heeft ingeblazen of opgericht. Drieëntwintig jaar later werd een Ierse ras club gevormd en de eerste ras standaard werd geschreven onder Grahams voogdij. De Kennel Club (Engeland) erkende de Ierse wolfshond in 1925.
