De Mastino Napoletano of Napolitaanse Mastiff, Mastino – Mastini meervoud en de bijnaam Neo, is een groot en oud hondenras op de hele wereld. Mastino’s zijn de belangrijkste afstammelingen van het beruchte Kolossus-hondenras dat vroeger in het Romeinse leger diende. Ze worden opgevoed als waakhonden in garnizoenen en families. De Mastino is vrij duur, gemiddeld ongeveer € 1000 per pup. In het onderstaande artikel zullen we alle essentiële informatie geven over de Mastino samen met de bijbehorende prijzen, betrouwbare fokkers en websites waar ze te koop zijn.
De prijsklasse voor een Mastino Napoletano
Op basis van opvoeding en kwaliteit zijn Mastino’s onderverdeeld in 2 soorten met 2 verschillende niveaus van prijzen:
- Beperkt geregistreerde Mastino Napoletano (alleen opgevoed als gezinshond)
- Volledig geregistreerde Mastino Napoletano (goedgekeurd om te fokken)
De prijs voor een beperkt geregistreerde Mastino Napoletano
Mastino’s die als gezinshond zijn opgevoed, hebben prijzen variërend van € 1000 tot € 1800. Deze enorme pups zijn heel zachtaardig en gehoorzaam en daarom worden ze opgevoed als gezinshond en als bewakingshonden. We zouden ons veel veiliger voelen met de aanwezigheid van een Mastino in ons huis.
De prijs voor een volledig geregistreerde Mastino Napoletano
Met volledig geregistreerde Mastino pups mag gefokt worden, hun prijzen fluctueren sterk en zijn afhankelijk van de locatie van de fokker, bloedlijnen, stamboom, etc.
- Mastino pups met een normale stamboom en afkomstig van minder gerenommeerde fokkers kost gewoonlijk € 1800 tot € 3000.
- Mastino pups met premium bloedlijnen en afkomstig van gerenommeerde fokkers hebben zeer hoge prijzen, van ongeveer € 3000 tot € 5000.
Waar zijn Mastino Napoletano’s te koop?
- https://www.dogcatandco.be/Mastino-Napolitano-pups-te-koop/
- https://www.puppyplaats.nl/zoekpuppy.php?zoekveld=Mastino%20Napoletano
- https://www.marktplaats.nl/dieren-en-toebehoren/mastino.html
- Mastino Napoletano / Neapolitan Mastiff – Breeders and Kennels in Europe
- Mastino Napoletano Fokkers / Kennels – Nederland + Belgie
Het uiterlijk van een Mastino Napoletano
De Mastino is een gespierde, indrukwekkende en vaak imposante hond met zware botten en rechthoekig lichaam. De massieve kop is bedekt met rimpels en vouwen die zich uitstrekken van de buitenmarge van de oogleden naar de keelhuid en van onder de onderste oogleden naar de buitenste randen van de lippen. De snuit is ongeveer 1/3 van de lengte van het hoofd en moet even breed zijn als lang. De neus is groot en komt overeen met de kleur van de vacht van de individuele hond. De oren zijn natuurlijk of in kleine driehoekjes gecoupeerd. De staart is laag gezet en wordt gewoonlijk gecoupeerd.
De vacht is kort, dicht en glad en komt het meest voor in blauwtinten. Ze zijn er ook in zwart, mahonie, tawny of getijgerd. Wanneer de Napolitaanse Mastiff of Mastino, zoals hij liefkozend bekend is, loopt, wordt zijn manier van lopen vergeleken met dat van een leeuw of een beer, omdat het langzaam, rollend en log is.
Mastino’s zijn massieve, zware honden, die in verhouding rechthoekig moeten zijn, waarbij de lengte van het lichaam 10% tot 15% langer is dan de hoogte. Volwassen mannen moeten idealiter een schofthoogte hebben tussen de 33 en 77 centimeter en 70 kilo wegen. Teefjes moeten een schofthoogte van 58 tot 70 en ongeveer 60 kilo wegen.
De huid van de Mastino is dik en hangt in plooien en rimpels rond het gezicht en het hoofd. De vacht is kort en dicht en heeft dezelfde lengte over het hele lichaam. Mastino’s zijn verkrijgbaar in de kleuren zwart, grijs, mahonie, tawny of getijgerd. Witte vlekken op de voeten, borst en buik zijn toegestaan. Witte vlekken op het hoofd worden beschouwd als een fout in de showring, maar hebben op geen enkele manier invloed op de persoonlijkheid of gezondheid van de hond.
De persoonlijkheid van een Mastino
De Mastino heeft een vrij angstaanjagend en “vreemd” uiterlijk. In het verleden waren ze bekend voor overwinningen in oorlogstijd met hun aanvallende capaciteiten en werden ze gerangschikt als die van de gevaarlijkste honden. Echter door het fok- en ontwikkelingsproces, heeft dit hondenras betere persoonlijkheden gekregen, zodat ze geschikt zijn voor het gezinsleven.
Tegenwoordig hebben Mastino’s emotionele, zachte en zeer milde karakters. Ze zijn erg intelligent, dapper en vooral gehoorzaam. Bovendien zijn ze altijd bereid om hun missie af te maken en hun eigenaren te beschermen. Ze zijn vriendelijk tegen alle leden in het gezin, maar ze zijn erg fel tegen vreemden of andere hondenrassen en andere huisdieren.
Het wordt aanbevolen dat dit hondenras niet in de buurt van kinderen komt, omdat ze ongelukken voor kinderen kunnen veroorzaken. Ze moeten jong getraind en opgevoed worden, zodat het gemakkelijker voor ons is om ze onder controle te houden.
De herkomst en geschiedenis van de Mastino
De hond die de Mastino Napoletano, is ontwikkeld in het zuiden van Italië, in de buurt van Napels, waar hij zijn naam aan ontleent. De Napolitaanse fokkers richtten zich op het creëren van een hond die enorm groot was met een zware, losse huid die hem zou beschermen in geval van een aanval. Ze wilden ook een hond die loyaal en liefdevol zou zijn tegenover familieleden.
De Neo of Mastino zoals hij ook wordt genoemd, had misschien in Italië in de vergetelheid kunnen raken, als journalist Pierre Scanziana niet toevallig aanwezig was geweest op een hondenshow in Napels in 1946. Hij zag de Mastino Napoletano en herkende het ras voor wat het was: een levend overblijfsel van het Romeinse Rijk, misschien een afstammeling van de Mastiffs van Epirus die de Romeinse consul Paolo Emilio vergezelde op zijn triomfantelijke intocht in de stad na het verslaan van Perseo van Macedonië.
Scanziani nam interesse in het ras en werkte eraan om het meer bekendheid te geven. Hij was instrumenteel in het schrijven van het ras standaard en in de erkenning van de Neo door het nationale hondenregister van Italië. De honden kregen de naam Mastino Napoletano. Een van Scanziani’s honden, Guaglione, werd het eerste lid van het ras om een Italiaans kampioen te worden.
Het ras werd in 1949 erkend door het internationale hondenregister, de Federation Cynologique Internationale (FCI). Aan het begin van de jaren zeventig had de Neo enige populariteit in Europa verworven. De eerste in de Verenigde Staten bekende Neo werd in 1973 door Jane Pampalone geïmporteerd, hoewel Italiaanse immigranten mogelijk al in de jaren 1880 enkele honden hadden meegebracht.
